Je spullen pakken en gewoon gaan, om je dromen waar te maken en een nieuw bestaan te creëren in het buitenland. Voor Pieter en Laura is dit het begin van een leven in het zuiden van Europa. Met een vrachtwagen vol zijn ze begin dit jaar vertrokken naar hun nieuwe thuis in het dorpje Albas. De afgelopen maanden hebben we het stel gevolgd en de ontwikkelingen op hun Franse domein mogen meemaken.
Het is begin februari 2022 als de Opril Grote Markt in het centrum wordt gevuld door een grote bakwagen. Laura en Pieter zijn druk bezig om hun spullen in te pakken. Tussen alle dozen vinden ze in hun horecazaak Jardin Ontbijt & Lunch nog een stoel, om even te genieten van een bakje koffie die hun overbuurvrouw komt brengen, mét stroopwafels. Deze Hollandse delicatesse gaan ze binnenkort verruilen voor croissants en pain au chocolat. Voor Laura en Pieter is het een droom die uitkomt, wonen en werken in Zuid-Frankrijk. Laura heeft een groot gedeelte van haar jeugd daar doorgebracht en Pieter is aangestoken door haar enthousiasme. Ze verkopen de zaak en beginnen een nieuw avontuur met Les Fleurs Sauvages, hun nieuwe domein.
“Van mijn negende tot mijn zestiende heb ik in Frankrijk gewoond”, vertelt Laura. “Maar om te studeren zijn we weer terug naar Nederland verhuisd. Mijn ouders hebben enorme heimwee gekregen en hebben drie jaar geleden opnieuw een huis in Frankrijk gekocht. In Goes waren ze eigenaren van een Bed & Breakfast en nadat ze weer teruggingen richting het zuiden, hebben wij het gerund.”
‘Van mijn negende tot mijn zestiende heb ik in Frankrijk gewoond’
Dromen komen uit
Voor Laura en Pieter is het altijd een droom geweest om ooit ook in Frankrijk te wonen. Laura kent het land en spreekt de taal en bij Pieter spreekt wonen op het platteland erg aan. In 2020 gaan ze op vakantie naar Laura haar ouders in Albas en plakken daar een paar weken aan vast als de zaak in Goes dicht moet door de lockdown. Pieter: “We reden langs een oud spoorhuisje, Maison du Lot, en waren meteen verliefd. Het heeft zeker dertig jaar leeggestaan, dus er moest behoorlijk geklust worden. We besloten, na een half jaar verbouwen, om het te verhuren als vakantiewoning. In eerste instantie naast onze horecazaak.” Eenmaal weer in Nederland besluiten de jonge ondernemers hun droom eindelijk waar te maken en zetten ze een handtekening onder een Frans domein. Laura: “Ook hier moet weer geklust worden, maar daar kijken we juist naar uit. Uiteindelijk gaan we kamers omtoveren tot heerlijke vakantiebestemming. We willen onze passie voor koken delen door voor gasten te koken uit eigen moestuin, waarmee we deels zelfvoorzienend zijn. En ‘Maison du lot’ blijven we verhuren voor vakanties.”
Adrenaline
Op 1 maart rijden ze met gemengde gevoelens hun geliefde Goes uit. Vol adrenaline in de auto die helemaal volgepropt zit. Met moeite past het stel er zelf bij. Onder het genot van Franse chansons dromen ze weg… De ouders van Laura wonen bij hen in de buurt en tot ze de sleutel krijgen, op 15 april, mogen ze daar logeren. Stilzitten doen ze ook op dat terrein niet, want het moet flink opgeknapt worden omdat Laura en Pieter eind juni daar gaan trouwen. Onder dezelfde boog waar Pieter zijn vriendin anderhalf jaar geleden ten huwelijk vroeg.
‘We reden langs een oud spoorhuisje, Maison du Lot, en waren meteen verliefd’
Integreren
Ondertussen leren ze ook het dorp Albas, de plek waar ze gaan wonen, steeds beter kennen. De oude bewoonster van hun nieuwe huis zit in de gemeenteraad en maakt hen wegwijs. Zo komen ze erachter dat er veel creatieve mensen in het dorp wonen en er elk jaar klassieke en jazz concerten worden georganiseerd. “Deze vrouw is allereerst heel enthousiast dat er een jong stel in het dorp komt wonen. Toen de vraag werd gesteld of we hier mogen trouwen, kon ze haar geluk niet op. Na een gesprek met de ‘Maire’, burgemeester, kregen we te horen dat zij ons mag trouwen! Een fantastische manier om te integreren vinden wij”, vertelt Laura.
Kennismaking met Franse cultuur
Het is 16 april, dé dag waar ze zo lang naar uit hebben gekeken: de verhuizing. Behulpzaam als ze zijn, verhuizen ze de laatste spullen van de oude bewoonster naar haar nieuwe ‘stekkie’. “We lopen het huis in en zien dat die ‘laatste spullen’ wat meer is dan we hadden verwacht. Het hele huis staat nog vol! Grote kasten, tafels, stoelen, zware dozen… Alle hulptroepen die de vrouw heeft opgetrommeld zijn minstens zeventig plus en moeten al die veel te zware meubels op hun tere ruggetjes naar de veel te kleine gehuurde bus sjouwen. Het huis ligt tegen een berg aan en er is veel hoogteverschil, waardoor je trapje op bergje af een weg naar de bus moet banen.” Als de bus om 12:00 uur is volgeladen, staan Laura en Pieter al in de startblokken om weg te rijden. Maar dan krijgen ze meteen te maken met Franse cultuur. “C’est midi! Tussen 12:00 en 14:00 uur ligt het leven in Frankrijk stil, de lunch is hier heilig. Flessen wijn worden uit de (ook nog helemaal volle) wijnkelder gehaald en er wordt een echt Franse maaltijd op tafel getoverd met foie gras (soort paté van eend), gebakken canard (eend) en natuurlijk mogen de heerlijke Franse kazen niet ontbreken.” Drie weken later heeft het stel hun huis voor zichzelf. Het gefluit van de vogels, gezoem van de bijtjes, de wilde bloemen die hier en daar naar boven schieten geven zoveel energie zodat alle tegenspoed weer snel vergeten is.
‘We leven op dit moment vooral buiten’
Apéro
Een aantal weken later, het is juni, de zomer is in aantocht en volgens Laura en Pieter begint het zonnetje al warm te worden. “We leven op dit moment vooral buiten. Met het ondertussen schone zwembad voor verkoeling en de net aangeschafte barbecue lijkt het, ondanks het harde werken, elke dag een beetje vakantie. We hebben een begin gemaakt aan de gîte die we uiteindelijk gaan verhuren en we zijn druk bezig met het organiseren van onze bruiloft.” Het Franse leven went en daarom dragen ze graag hun steentje bij. Pieter werkt een paar ochtenden in de week bij wijn château Eugénie, die op een kilometer afstand zit. Pieter: “Wie weet loop ik over een paar jaar als een echte wijnboer op ons eigen domein.” Laura helpt een paar avonden mee met een Nederlands stel die hier in de buurt een restaurant heeft. En ook maken ze kennis met de buren door een ‘apéro’ te organiseren, een feest wat je organiseert als je bent verhuisd. Zo gezegd, zo gedaan. “16:00 uur vonden wij een mooie tijd. Dat vonden de Fransen absoluut niet. We zaten op tijd klaar met al onze hapjes en drankjes maar nog niemand te bekennen om 16:15 uur. We waren bang dat ze de uitnodiging niet goed hadden begrepen. Vanaf 16:30 uur begonnen langzaam de eerste gasten binnen te druppelen en al snel stond onze hele veranda vol! Een apéro organiseer je pas rond een uur of 19:00 werd ons verteld. Gelukkig hadden we rosé koud staan en genoeg hapjes, dus waren de buren snel tevreden. De wijnkelder ligt nu vol met allerlei verschillende eigengemaakte ‘ratafia’ (een sterk apéritief drankje gemaakt van druivenmost, eau de vie en kruiden) die we cadeau kregen van alle buren. Dus ook de volgende ‘apéro’s’ moeten wel goed komen, dan wel rond een uurtje of 19:00.”
Langzaam wordt Les Fleurs Sauvages een thuis voor Laura en Pieter. Met als klap op de vuurpijl dat ze elkaar voortaan man en vrouw mogen noemen. Nu pas kan het romantische Franse avontuur echt beginnen.
Tekst Marit Jansen van Galen
Fotografie Archief
